ริมฝั่งแม่น้ำแอมะซอนไม่ได้มีแต่สีเขียวของต้นไม้ แต่มีสีสันจากนกนานาชนิด ดอกไม้ป่า และสัตว์ป่าทั้งหลาย ซึ่งจะมาหาอาหารริมแม่น้ำ

แม้แอมะซอนจะไม่ได้ครองอันดับหนึ่งในการเป็นแม่น้ำสายที่ยาวที่สุดในโลก ซึ่งอันดับหนึ่งนั้นเป็นของแม่น้ำไนล์ แต่ถ้ารวมแม่น้ำสายหลักและแม่น้ำสาขาเข้าด้วยกันแล้ว แม่น้ำแอมะซอนจะมีความยาวที่โอบพันโลกบริเวณเส้นศูนย์สูตรได้ถึง 2 รอบ และที่แน่ๆ ลุ่มน้ำแอมะซอนที่ไหลผ่านประเทศต่างๆ ในทวีปอเมริกาใต้ เป็นป่าดงดิบที่เป็นเสมือนปอดของโลก

คนที่อาศัยอยู่ในลุ่มน้ำแอมะซอน ใช้แม่น้ำเป็นเส้นทางสัญจรเหมือนเราใช้ถนน การเดินทางโดยเรือล่องไปตามแม่น้ำสู่เมืองต่างๆ คือประสบการณ์ที่นักเดินทางที่มีจิตวิญญาณของนักผจญภัยต้องการมีประสบการณ์สักครั้ง การได้เห็นสัตว์ป่า ฝูงนกนานาชนิด และงูยักษ์อนาคอนด้า เร้าจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย

COLOURS OF AMAZON

CLOSE TO NATURE

7. ลิงคาปูชินตัวเล็กๆ หางยาว ซุกซน อยากรู้อยากเห็น ชอบมาเกาะตามพุ่มไม้ริมแม่น้ำดูเรือที่ผ่านไปมา

8. ท้องฟ้ายามรุ่งอรุณของแม่น้ำแอมะซอนที่คล้ายยามพลบค่ำ แต่ไม่เป็นสีแดงเข้มเหมือนในยามพลบค่ำ

WIDE WILD SCENARIO

9. เรืออาเรีย แอมะซอนที่ออกแบบให้คนโดยสารสามารถเห็นวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำได้เต็มตา ไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของเรือ

GOLDEN SUNSET

10. แดดสีทองยามเย็นสาดไปทั่วห้องนั่งเล่นของเรือ ในภาพนี้จะมองเห็นบางช่วงของแม่น้ำที่เวิ้งว้างกว้างไกลเหมือนทะเลที่มองไม่เห็นฝั่ง

แต่สิ่งที่คิดไว้จากการได้รับชมรายการสารคดีทางโทรทัศน์ กับสิ่งที่เป็นจริงนั้นแตกต่างกันมาก การเดินทางด้วยเรือโดยสารไปตามลำน้ำแอมะซอน ไม่ว่าจะจากเมืองใด ส่วนใหญ่จะเป็นเรือ 3 ชั้น ที่ไม่มีห้องพักแยกต่างหากสำหรับคนโดยสาร เรือบางลำอาจจะมีแต่ก็ไม่มาก คนโดยสารจะต้องมีเปลญวนของตัวเอง ไปรอที่ท่าเรือ 5-8 ชั่วโมงก่อนเรือออก เพื่อรอว่าเมื่อใดที่อนุญาตให้คนโดยสารขึ้นเรือได้ จะได้ไปจองที่แขวนเปล ที่จะกลายเป็นทั้งที่นั่งและที่นอนตลอดการเดินทาง 3-5 วัน ซึ่งจะมีคนมาแขวนเปลข้างๆ เรียงกันแน่นขนัด

บนเรืออาจจะมีบริการน้ำและอาหาร แต่ควรมีผลไม้อย่างกล้วย หรือของขบเคี้ยวให้พลังงาน รวมทั้งน้ำติดตัวไปเอง ถ้าเรือแวะตามท่าต่างๆ อาจหาซื้ออาหารได้แต่ก็อาจจะไม่ตรงเวลามื้ออาหาร พื้นที่บนดาดฟ้าเรือ คือลานอเนกประสงค์ที่จะมีเสียงเพลงเปิดดังลั่นเสมอ เรือบางลำอาจจะฝากของในห้องเก็บสัมภาระสำคัญกับกัปตันได้ แต่จะเจอสัมภาระนี้อีกครั้งก็ต่อเมื่อถึงปลายทางแล้วเท่านั้น

ทุกวันที่รอนแรมไปตามสายน้ำแอมะซอน เราจะได้ยินเสียงฝูงนกในป่าริมแม่น้ำ แต่ยากที่จะเห็นสัตว์ป่าใดๆ เห็นแต่ริมฝั่งน้ำที่ดูเผินๆ ก็เหมือนแม่น้ำในบ้านเรา ช่วงที่ไม่มีเมืองหรือหมู่บ้านนั่นเอง หลายคนจะกลับจากทริปล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรือโดยสารที่แวะไปตามท่าต่างๆ เพื่อรับส่งสินค้าและคนโดยสาร นักเดินทางจะเห็นแต่ทิวทัศน์เดิมๆ ซ้ำๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ดังนั้น การจะล่องแม่น้ำแอมะซอนเพื่อการผจญภัย จึงไม่ใช่การใช้เรือโดยสารที่ล่องไปตามแม่น้ำที่คนท้องถิ่น ใช้เดินทางเชื่อมโยงเมืองต่างๆ แต่ควรไปกับทัวร์ ที่จัดล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรือที่จัดขึ้นมาโดยเฉพาะ ความหรูหราสะดวกสบายนั้นไม่ได้ทำให้การผจญภัยของคุณลดน้อยลง แต่จะทำให้คุณได้เก็บความประทับใจต่างๆ ไว้มากขึ้น

ผู้เขียนมีโอกาสล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรืออาเรีย แอมะซอน (Aria Amazon) โดย Aqua Expeditions โดยล่องไปในแม่น้ำแอมะซอนของประเทศเปรู ลัดเลาะไปตามแม่น้ำสาขาต่างๆ อย่างอูคายาลี (Ucayali) และมาราน็อง (Marañón) แล้วก็วกเข้าแม่น้ำแอมะซอนอีกมีจุดเริ่มต้นที่เมืองอิกีโตส (Iquitos) ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ของพื้นที่ป่าแอมะซอนของเปรู คำว่าเมืองใหญ่นี้หมายถึงในเมืองนั้นมีจำนวนพลเมืองมาก ไม่ใช่ตึกสูงๆ หรือสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ

ธรรมชาติสองฝั่งแม่น้ำอุดมไปด้วยพันธุ์ไม้และสัตว์ต่างๆ บนคบไม้สูงๆ เราจะเห็นสับปะรดสี (Bromeliad) ดอกสวยแปลก อันเป็นพันธุ์ไม้ที่มีถิ่นกำเนิดที่นี่

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่อิกีโตส เราพบกับไกด์ซึ่งเป็นนักธรรมชาติวิทยาท้องถิ่น พวกเขาได้รับการอบรมมาอย่างดี จากการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขาตลอด 5 วัน ที่เดินทางด้วยกัน ทุกคนเข้าใจเรื่องป่าแอมะซอนเป็นอย่างดี และเน้นให้ความรู้เรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เราเดินทางจากสนามบินด้วยรถตู้ ผ่านเมืองอิกีโตสแต่รอบนอก ไปตามถนนสายตรงยาวที่เพิ่งสร้างไม่กี่ปีนี้เอง แม้จะทำให้การเดินทางระหว่างเมืองสะดวก แต่คนท้องถิ่นชินกับการเดินทางระหว่างเมืองด้วยเรือมากกว่า

BEYOND NATURE

11. เรือสกิ๊ฟที่พาเราซอกซอนไปตามแม่น้ำสาขาและเทียบฝั่งที่มีน้ำตื้นได้

12. นก Hoatzin นกดึกดำบรรพ์ มีให้ชมที่นี่ที่เดียว

13. นกตัวเล็กๆ ใหญ่กว่านกฮัมมิ่งเบิร์ดเล็กน้อย มีขนที่สีสวยแปลก

14. เรือสกิ๊ฟมุ่งหน้ากลับเรือใหญ่ หลังจากการไปปิกนิกที่หาดทรายริมแม่น้ำ

เรืออาเรีย แอมะซอนจอดอยู่ที่ท่าเมืองเนาต้า (Nauta) เรือนี้มีห้องโดยสาร 12 ห้อง และมีลูกเรือ 23 คน คอยดูแลแขกในทริปนี้ ซึ่งจำนวนลูกเรือจะมีมากขึ้นตามปริมาณคนโดยสาร บนเรือนี้มีห้องพักที่เป็นห้องสวีททุกห้อง จำนวน 16 ห้อง อาหารและเครื่องดื่มบนเรือสร้างสรรค์โดยเชฟ Pedro Miguel Schiaffino ซึ่งร้านอาหารของเขาที่เมืองลีมา เมืองหลวงของเปรู ได้รับดาวมิชลิน เขาเป็นเชฟชาวเปรูที่มีชื่อเสียงระดับโลก โดยจะมีเชฟประจำเรือ พร้อมทีมที่ดูแลให้นักเดินทางได้สัมผัสอาหารรสเลิศที่ปรุงด้วยวัตถุดิบจากลุ่มน้ำแอมะซอน

เรืออาเรีย แอมะซอนที่จอดนิ่งอยู่ในแม่น้ำ ดูโอ่อ่าและมีดีไซน์ที่ทันสมัย ตัวเรือสีดำด้าน หน้าต่างกระจกใสที่กรุห้องโดยสารมีขนาดใหญ่แบบพื้นจรดเพดาน เพื่อให้มองเห็นวิวทิวทัศน์จากห้องพักได้เต็มตา เป็นแนวคิดของ Francesco Galli Zugaro ผู้ก่อตั้งและ CEO ของ Aqua Expeditions ที่ต้องการให้เป็นการล่องเรือแบบบูทีค นอกจากนั้นการล่องไปชมธรรมชาติตามแม่น้ำสาขาย่อยโดยใช้เรือสกิ๊ฟ (Skiff) ซึ่งเป็นเรือเล็กท้องแบนติดเครื่องยนต์ก็ทำให้สามารถลัดเลาะไปตามที่ต่างๆ ได้สะดวกไม่ต้องใช้เรือหางยาวเหมือนทัวร์คณะใหญ่ๆ ทั่วไป

การล่องแม่น้ำด้วยเรือสกิ๊ฟที่เป็นเรือยนต์ท้องแบนลำเล็ก ทำให้ซอกซอนไปตามแม่น้ำสาขาของแอมะซอนได้อย่างคล่องตัว

เวลาเรือแล่นเร็วๆ ก็เย็นสบายเพราะสายลม ริมฝั่งในป่ามีฝูงลิงตัวจ้อยๆ เท่าฝ่ามือเยอะแยะไปหมด พวกมันไต่เก็บกินลูกไม้ตามต้นไม้ แต่ไกลออกไปมีเสียงลิงกูอาริบา ที่ไกด์บอกว่าเป็นจอมวายร้าย อย่าได้เข้าไปใกล้เชียวแต่เราเห็นพวกมันอยู่บนต้นไม้ใหญ่ กำลังกินผลลูกกระสุนปืนใหญ่ (Cannonball Tree) คนพื้นเมืองไม่กินผลไม้นี้ แต่เอาเนื้อข้างในมาทำเป็นยา

ยิ่งย่ำเย็นฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูอมแดงแล้วยิ่งเข้มขาบขึ้นตามความมืดที่โรยตัวมาช้าๆส่วนก้อนเมฆเป็นสีชมพูจัด เหมือนมีแสงสีชมพูสาดมาจากด้านหลังก้อนเมฆ นี่เองคือท้องฟ้ายามเย็นของแอมะซอนที่เล่าขานกันว่างดงามเหลือเกิน

เช้าวันต่อมา เรานั่งเรือสกิ๊ฟเข้าสู่ปากแม่น้ำ Samiria และพื้นที่ Pacaya-Samiria National Reserveซึ่งเป็นป่าสงวน ธรรมชาติสองฝั่งแม่น้ำนี้ได้ชื่อว่ามีความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติแห่งแอมะซอนมากที่สุดในเปรู เราเห็นฝูงนกกระสาที่ทำรังอยู่บนต้นไม้สูง รวมทั้งนกที่สืบสายมาจากนกดึกดำบรรพ์อย่างนก Hoatzin เกาะกิ่งไม้ริมฝั่งน้ำอยู่เป็นฝูงๆ ซึ่งหาดูได้ยาก แต่จะมีเฉพาะที่ตรงนี้เท่านั้น

นกเหยี่ยว Aplomado Falcon นก Black Caracara มีให้เห็นเรื่อยๆ ตามรายทาง สังเกตว่ายามเช้าเหล่านกทั้งหลายจะออกมาโชว์ตัวเกาะตามต้นไม้ริมแม่น้ำกันมากมาย นกฮัมมิ่งเบิร์ดสีสวยๆ ไม่กลัวคน โฉบไปมาใกล้ๆ เรือ เหยี่ยว Harpy Eagle ที่กางปีกโผโฉบไปมามีลายขนสวยมาก ใครชอบดูนก ต้องหลงใหลสถานที่นี้ จริงๆ เขาให้เตรียมกล้องส่องดูนกมาด้วย แต่มาเช่าบนเรือใช้ตลอดการเดินทางก็สะดวกดี

เช้านี้เรายังโชคดีที่ได้เห็นงูอนาคอนด้าหรืองูเหลือมยักษ์ ไกด์ของเราไม่สัญญาว่าจะได้เห็นงูอนาคอนด้าหรือเปล่า แต่เมื่อขับเรือเข้าไปริมฝั่งที่มีผักตบลอยเป็นแพ ไกด์ก็ชี้ให้ดูว่าเห็นอนาคอนด้าไหม ไม่มีใครมองเห็น เขาส่งวิทยุเรียกเรือสกิ๊ฟอีก 2 ลำไกด์ทั้ง 6 คนช่วยกันลงไปจับงูที่อยู่ริมน้ำขึ้นมา ไกด์บอกว่ามันบาดเจ็บ มีแผลเหวอะตรงลำตัว เขาจะเอายาใส่ให้ เป็นผงเหลืองๆ คิดว่าน่าจะเป็นยาซัลฟา งูอนาคอนด้ายาวเกือบ 10 เมตร เป็นตัวเมียที่ขนาดไม่ใหญ่มาก เพราะยังเป็นงูวัยรุ่น มีกฎว่าสามารถจับงูขึ้นมาได้แต่ไม่นานเกิน 20 นาที จะต้องปล่อยลงริมตลิ่ง เพราะไม่อย่างนั้นงูจะช้ำมือ ไกด์ของเราบอกว่า พวกเขามีหน้าที่ดูแลสัตว์ทั้งหลายในป่า และก็อยากให้คนที่มาเที่ยวแอมะซอนได้เห็นสัตว์เหล่านี้อย่างใกล้ชิด

ไกด์เหล่านี้คือ คนที่มีครอบครัวซึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาก่อน ดังนั้นครูคนสำคัญที่สุดของพวกเขาก็คือพ่อของพวกเขานั่นเอง ผู้ซึ่งจะถ่ายทอดวิชาการดำรงชีวิตในป่าให้ เมื่อย้ายเข้าไปอยู่ในเมืองอย่างอิกีโตส วิถีชีวิตก็จะเปลี่ยนไป พวกเขาจะกลับมาอยู่ในป่าเช่นคนรุ่นพ่อไม่ได้ แต่ทำหน้าที่เป็นไกด์ในเชิงอนุรักษ์เช่นนี้ได้

ระหว่างแวะจอดเรือเพื่อปิกนิกรับประทานมื้อเช้าก็มีฝูงลิงคาปูชิน (Capuchin Monkey) หางยาวๆตัวน้อยๆ มาเล่นเอาล่อเอาเถิดอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆระหว่างทางได้เห็นสับปะรดสีบนต้นไม้สูงๆ ที่ออกช่อดอกสีแดงสวยหลายแห่ง มีต้นหนึ่งที่มีสับปะรดสีเกาะแน่นจนดูเหมือนสวมเสื้อคลุม บนต้นไม้สูงมีตัวสลอธ (Sloth) มันนั่งชมวิวด้านบนอย่างสบายๆ เพราะต้นไม้นั้นสูงมาก ไม่มีอะไรไปรบกวนสลอธเป็นสัตว์ที่เคลื่อนไหวช้ามาก แต่ทุกวันจะไต่ลงมาจากต้นไม้ที่เกาะอยู่เพื่อการขับถ่ายหนึ่งครั้ง

เราไปแวะที่บ้านชาวบ้านหลังหนึ่งเพื่อดูโลมาสีชมพู ที่ตรงนี้เป็นเหมือนจุดแยกของแม่น้ำ มีสันดอนสามเหลี่ยมกลางแม่น้ำ เขาปลูกบ้านใต้ถุนสูงอยู่ริมฝั่ง เพื่อช่วงน้ำหลาก น้ำจะได้ไม่ท่วมถึง ได้ยินเสียงหายใจฟืดฟาดเหมือนวัวดังมาจากแม่น้ำ โลมาสีชมพูที่รู้ว่าคนต้องมาชมโผล่ขึ้นมาแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ว่ายไปไหนไกล ก็จะโผล่ขึ้นมาเรื่อยๆ มันไม่ได้ขี้เล่นเหมือนฝูงโลมาในทะเล เห็นตัวเป็นสีชมพูดำผุดดำว่ายแค่พริบตา โลมาสีชมพูนี้มีที่แอมะซอนที่เดียว

บ่ายวันนี้มีกิจกรรมที่น่าตื่นเต้น คือการไปตกปลาปิรันยา ปลาที่ได้ชื่อว่าเป็นเพชฌฆาตแห่งลุ่มน้ำแอมะซอน เป็นการตกแล้วปล่อย เรือจอดริมตลิ่งที่น้ำนิ่งๆ เกี่ยวเนื้อไก่ที่หั่นเป็นชิ้นๆ กับตะขอเบ็ด จุ่มลงในน้ำ ชั่วไม่ถึง 1 นาที สายเบ็ดก็จะกระตุก ดึงขึ้นมาจะเป็นปลาปิรันยาตัวย่อมๆ แรกๆ คนบนเรือจะตกใจกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้ปลาแต่ไกด์บอกว่า ปลาถูกเบ็ดเกี่ยวอยู่ ไม่เป็นไรแล้วค่อยจับตัวปลาปลดเอาตะขอออก เขาให้เราดูฟันรูปสามเหลี่ยมแหลมคมของปิรันยา กล้ามเนื้อที่กระพุ้งแก้มของมันแข็งแรงมาก สามารถรุมกินวัวที่ตกไปในน้ำเป็นตัวๆ ได้