สีสันเตะตาของขวดน้ำหอมและผลิตภัณฑ์บำรุงผิวต่างๆ ช่วยเพิ่มความกระปรี้กระเปร่าให้กับเช้าวันใหม่ได้เป็นอย่างดี
Editor25 December 2017
TWILIGHT SKY ท้องฟ้ายามพลบค่ำของแม่น้ำแอมะซอนสวยงามเป็นที่เลื่องลือ ท้องฟ้าจะเป็นสีชมพูและเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นสีแดงปนแสงสีทอง สุดท้ายอาบไปทั่วทั่งผืนฟ้าและแผ่นน้ำ ในภาพนี้จึงดูเหมือนเรืออาเรีย แอมะซอนกำลังล่องอยู่ในอวกาศ DOWN TO THE AMAZON RIVER การได้ล่องเรือไปตามแม่น้ำแอมะซอน อาจจะเป็นความฝันครั้งหนึ่งในชีวิตของใครหลายๆ คน STORY & PHOTOGRAPHY SETHAPONG PAWWATTANA ริมฝั่งแม่น้ำแอมะซอนไม่ได้มีแต่สีเขียวของต้นไม้ แต่มีสีสันจากนกนานาชนิด ดอกไม้ป่า และสัตว์ป่าทั้งหลาย ซึ่งจะมาหาอาหารริมแม่น้ำ แม้แอมะซอนจะไม่ได้ครองอันดับหนึ่งในการเป็นแม่น้ำสายที่ยาวที่สุดในโลก ซึ่งอันดับหนึ่งนั้นเป็นของแม่น้ำไนล์ แต่ถ้ารวมแม่น้ำสายหลักและแม่น้ำสาขาเข้าด้วยกันแล้ว แม่น้ำแอมะซอนจะมีความยาวที่โอบพันโลกบริเวณเส้นศูนย์สูตรได้ถึง 2 รอบ และที่แน่ๆ ลุ่มน้ำแอมะซอนที่ไหลผ่านประเทศต่างๆ ในทวีปอเมริกาใต้ เป็นป่าดงดิบที่เป็นเสมือนปอดของโลก คนที่อาศัยอยู่ในลุ่มน้ำแอมะซอน ใช้แม่น้ำเป็นเส้นทางสัญจรเหมือนเราใช้ถนน การเดินทางโดยเรือล่องไปตามแม่น้ำสู่เมืองต่างๆ คือประสบการณ์ที่นักเดินทางที่มีจิตวิญญาณของนักผจญภัยต้องการมีประสบการณ์สักครั้ง การได้เห็นสัตว์ป่า ฝูงนกนานาชนิด และงูยักษ์อนาคอนด้า เร้าจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย COLOURS OF AMAZON 1. แม้บางครั้งไม่เห็นตัว แต่เราจะได้ยินเสียงนกแก้วมาคอว์ร้องเซ็งแซ่อยู่ในป่าริมแม่น้ำ 2.ดาดฟ้าเรืออาเรีย แอมะซอนที่ทำเป็นห้องนั่งเล่น มีบาร์เครื่องดื่มอยู่ด้านหนึ่ง กระจกใสโดยรอบทำให้เราเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำอย่างอิ่มตา 3. เฮลิโคเนียที่ขึ้นอยู่เกลื่อนในป่า มีฝูงมดตอมหาน้ำหวานเสมอ4.ความชุ่มเขียวริมแม่น้ำ ยามฤดูน้ำหลาก น้ำจะท่วมสูงขึ้นไปถึงหนึ่งในสามของต้นไม้ใหญ่ที่เห็น 5. คุ้งน้ำนี้มีโลมาสีชมพูที่ขึ้นชื่อของแอมะซอน ซึ่งไม่ขี้เล่นเหมือนโลมาในทะเล แต่ก็โผล่มาหายใจให้เห็นตัวเป็นระยะๆ 6. ลำตัวของปลาปิรันยามีสีสวยจนไม่ชวนให้คิดว่านี่คือเพชฌฆาตแห่งลุ่มน้ำแอมะซอน CLOSE TO NATURE 7. ลิงคาปูชินตัวเล็กๆ หางยาว ซุกซน อยากรู้อยากเห็น ชอบมาเกาะตามพุ่มไม้ริมแม่น้ำดูเรือที่ผ่านไปมา 8. ท้องฟ้ายามรุ่งอรุณของแม่น้ำแอมะซอนที่คล้ายยามพลบค่ำ แต่ไม่เป็นสีแดงเข้มเหมือนในยามพลบค่ำ WIDE WILD SCENARIO 9. เรืออาเรีย แอมะซอนที่ออกแบบให้คนโดยสารสามารถเห็นวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำได้เต็มตา ไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของเรือ GOLDEN SUNSET 10. แดดสีทองยามเย็นสาดไปทั่วห้องนั่งเล่นของเรือ ในภาพนี้จะมองเห็นบางช่วงของแม่น้ำที่เวิ้งว้างกว้างไกลเหมือนทะเลที่มองไม่เห็นฝั่งแต่สิ่งที่คิดไว้จากการได้รับชมรายการสารคดีทางโทรทัศน์ กับสิ่งที่เป็นจริงนั้นแตกต่างกันมาก การเดินทางด้วยเรือโดยสารไปตามลำน้ำแอมะซอน ไม่ว่าจะจากเมืองใด ส่วนใหญ่จะเป็นเรือ 3 ชั้น ที่ไม่มีห้องพักแยกต่างหากสำหรับคนโดยสาร เรือบางลำอาจจะมีแต่ก็ไม่มาก คนโดยสารจะต้องมีเปลญวนของตัวเอง ไปรอที่ท่าเรือ 5-8 ชั่วโมงก่อนเรือออก เพื่อรอว่าเมื่อใดที่อนุญาตให้คนโดยสารขึ้นเรือได้ จะได้ไปจองที่แขวนเปล ที่จะกลายเป็นทั้งที่นั่งและที่นอนตลอดการเดินทาง 3-5 วัน ซึ่งจะมีคนมาแขวนเปลข้างๆ เรียงกันแน่นขนัดบนเรืออาจจะมีบริการน้ำและอาหาร แต่ควรมีผลไม้อย่างกล้วย หรือของขบเคี้ยวให้พลังงาน รวมทั้งน้ำติดตัวไปเอง ถ้าเรือแวะตามท่าต่างๆ อาจหาซื้ออาหารได้แต่ก็อาจจะไม่ตรงเวลามื้ออาหาร พื้นที่บนดาดฟ้าเรือ คือลานอเนกประสงค์ที่จะมีเสียงเพลงเปิดดังลั่นเสมอ เรือบางลำอาจจะฝากของในห้องเก็บสัมภาระสำคัญกับกัปตันได้ แต่จะเจอสัมภาระนี้อีกครั้งก็ต่อเมื่อถึงปลายทางแล้วเท่านั้นทุกวันที่รอนแรมไปตามสายน้ำแอมะซอน เราจะได้ยินเสียงฝูงนกในป่าริมแม่น้ำ แต่ยากที่จะเห็นสัตว์ป่าใดๆ เห็นแต่ริมฝั่งน้ำที่ดูเผินๆ ก็เหมือนแม่น้ำในบ้านเรา ช่วงที่ไม่มีเมืองหรือหมู่บ้านนั่นเอง หลายคนจะกลับจากทริปล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรือโดยสารที่แวะไปตามท่าต่างๆ เพื่อรับส่งสินค้าและคนโดยสาร นักเดินทางจะเห็นแต่ทิวทัศน์เดิมๆ ซ้ำๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นดังนั้น การจะล่องแม่น้ำแอมะซอนเพื่อการผจญภัย จึงไม่ใช่การใช้เรือโดยสารที่ล่องไปตามแม่น้ำที่คนท้องถิ่น ใช้เดินทางเชื่อมโยงเมืองต่างๆ แต่ควรไปกับทัวร์ ที่จัดล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรือที่จัดขึ้นมาโดยเฉพาะ ความหรูหราสะดวกสบายนั้นไม่ได้ทำให้การผจญภัยของคุณลดน้อยลง แต่จะทำให้คุณได้เก็บความประทับใจต่างๆ ไว้มากขึ้นผู้เขียนมีโอกาสล่องแม่น้ำแอมะซอนด้วยเรืออาเรีย แอมะซอน (Aria Amazon) โดย Aqua Expeditions โดยล่องไปในแม่น้ำแอมะซอนของประเทศเปรู ลัดเลาะไปตามแม่น้ำสาขาต่างๆ อย่างอูคายาลี (Ucayali) และมาราน็อง (Marañón) แล้วก็วกเข้าแม่น้ำแอมะซอนอีกมีจุดเริ่มต้นที่เมืองอิกีโตส (Iquitos) ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ของพื้นที่ป่าแอมะซอนของเปรู คำว่าเมืองใหญ่นี้หมายถึงในเมืองนั้นมีจำนวนพลเมืองมาก ไม่ใช่ตึกสูงๆ หรือสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ธรรมชาติสองฝั่งแม่น้ำอุดมไปด้วยพันธุ์ไม้และสัตว์ต่างๆ บนคบไม้สูงๆ เราจะเห็นสับปะรดสี (Bromeliad) ดอกสวยแปลก อันเป็นพันธุ์ไม้ที่มีถิ่นกำเนิดที่นี่ ถ้าเป็นการเดินทางจากประเทศไทย จะใช้เส้นทางบินใดก็ได้ แต่ให้ไปเริ่มต้นที่ประเทศเปรู ต่อเครื่องด้วยสายการบินในประเทศไปยังอิกีโตส ใช้เวลาราว 1 ชั่วโมง 20 นาทีก็ถึง ระหว่างอยู่บนเครื่อง สังเกตเห็นทิวทัศน์ด้านล่างเป็นเทือกเขาที่แห้งแล้ง แต่ก็มีสัญญานของชุมชนอยู่เป็นหย่อมๆ ตรงบริเวณที่มีทะเลสาบบนเขาสูง ฉับพลันเราก็เข้าสู่พื้นที่สีเขียวเข้มของผืนป่าดงดิบ มีเส้นสีเงินเหลือบดำพาดพันเสมือนงูตัวใหญ่ที่มีแม่น้ำสาขาแยกย่อยไปมากมาย นี่เองคือแม่น้ำแอมะซอนที่เราจะได้สัมผัส มีรายงานว่า แต่ละวันพื้นที่ของผืนป่าแอมะซอนในทวีปอเมริกาใต้แหว่งหายไปด้วยการตัดไม้ทำลายป่าถึง 5 สนามฟุตบอลต่อวัน แต่เราก็ยังเห็นสีเขียวเข้ม ของป่าดงดิบสุดลูกหูลูกตา…
Editor25 December 2017
ARCHITECTURAL LOVE STORY CHALISA VIRAVAN ทุกเมืองบนโลกต่างก็มีศิลปะและสถาปัตยกรรมที่งดงามและมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง แต่สำหรับหนุ่มๆ เซเลบริตี้สายเลือดไทยแล้ว แต่ละคนจะประทับใจที่เมืองไหนเป็นพิเศษกันบ้าง ตามไปชมกัน พงษ์มนัส สวัสดิชัย ผมชอบเมืองปารีสตรงแม่น้ำแซน เพราะรอบๆ นั้นมีสถาปัตยกรรมเก่าแก่มากมาย พร้อมๆ กับได้มองเห็นผู้คนในสมัยใหม่ กลายเป็นวิถีชีวิตที่ ดูคอนทราสต์และน่าทึ่ง เพราะมีการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมเก่าและใหม่ ไม่ไกลจากแม่น้ำแซนก็มีมหาวิหารน็อทร์-ดามและพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ ซึ่งเป็นแหล่งของ “สถาปัตยกรรมซ้อนสถาปัตยกรรม” อย่างเมื่อ 2 ปีก่อนมีแฟชั่นโชว์ของ Dior มาตั้งกลางพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ เขาสร้างเป็นอาคารเทียมขึ้นมาเลยโดยเฉพาะ เหมือนเป็นการสร้างสิ่งใหม่ในสิ่งเก่าที่มีอยู่แล้วและสะท้อนวัฒนธรรมกันไปมา พิพิธภัณฑ์นี้นอกจากสถาปัตยกรรมจะงดงามแล้ว ก็เป็นสถานที่สำคัญที่เมื่อมีศิลปะกระเด็นเข้าไปเมื่อไหร่ มันจะสามารถแสดงตัวตนออกมาได้เลยอย่างชัดเจน คณาพจน์ อุ่นศร ต้องลอนดอนครับ โดยเฉพาะบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างลงตัวในเมืองๆ เดียว บริเวณที่เราชอบสถาปัตยกรรมมากที่สุดก็คือตรง Westminster Bridge ไม่ไกลจาก London Eye เป็นที่ๆ ทำให้รู้สึกว่านี่คือเมืองเก่าที่ยังมีชีวิตชีวา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ รวมถึงไลฟ์สไตล์ของคนยุคใหม่ที่ยังอยู่ในเมืองเก่า ก็เป็นอะไรที่น่าสนใจ ถ้าได้ไปลอนดอนอีกครั้ง ก็จะแวะไปที่ Westminster Bridge อีกแน่นอน เพราะที่นี่ยังมีอะไรรอให้เราไปค้นพบอีกมากมาย กฤษณ์ มนูญศิริกุล ตั้งแต่เดินทางมา ชอบอัมสเตอร์ดัมที่สุด เพราะทุกครั้งที่ไปจะรู้สึกว่าที่นี่มีบรรยากาศน่ารักมาก โดยเฉพาะตรงบ้านทรงสูงของคนที่นั่น เขาจะอยู่ติดกับคลองเลย แล้วแต่ละหลังจะมีหน้าต่างบานใหญ่ที่ทำให้นึกถึงวินโดว์ดิสเพลย์ (หัวเราะ) ซึ่งบางครั้งเวลาเดินผ่านก็สามารถมองทะลุเข้าไปเห็นห้องครัว ห้องนั่งเล่น หรือคนในบ้านได้ กลายเป็นได้ปฏิสัมพันธ์แบบใหม่ที่ไม่ได้พบเจอกันง่ายๆ ถึงผมจะเป็นคนที่ได้ไปต่างประเทศบ่อย และรักการท่องเที่ยวในที่ใหม่ๆ แต่ที่นี่ก็ยังทำให้ผมอยากกลับไปอีกครั้งได้เสมอ ภาณุพงษ์ ภักดีล้น อิตาลีคือคำตอบ เพราะที่นี่เป็นเหมือนศูนย์รวบรวมแหล่งศิลปะและการออกแบบระดับโลก อาคารที่ชอบที่สุดคือ Florence Baptistery ซึ่งเป็นสถานที่สำคัญทางศาสนา ที่นี่มีลายเส้นและกลิ่นอายด้านสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิม ที่ทำให้เรานึกถึง Fornasetti แบรนด์เฟอร์นิเจอร์สัญชาติอิตาลีที่ผมชอบมากๆ ถึงเอกลักษณ์จะเป็นความเซอร์เรียล แต่พวกลายเส้นและดีเทลกลับมีความคล้ายคลึงกับการตกแต่งของอาคารนี้ ถ้าใครเคยเห็นเครื่องเซรามิกของ Fornasetti จะรู้ว่าเขาทำลายอาคารที่หน้าตาคล้ายๆ Florence Baptistery นี้ด้วย ทำให้ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ ชัย เจียมกิตติกุล ผมชอบเมืองอัมสเตอร์ดัม โดยเฉพาะตรงโบสถ์กลางเมืองอย่าง The Old Church หรือ Oude Kerk มองข้างนอกที่นี่ก็ไม่ได้ดูพิเศษอะไร แต่พอเข้าไปข้างในจะได้กลิ่นอายโบราณ เพราะที่นี่เป็นอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในอัมสเตอร์ดัม ใช้เป็นที่ฝังศพคนมีชื่อเสียงของประเทศ และสร้างได้ประมาณ 800 ปีแล้ว โครงสร้างเพดานและฝ้าแทบทั้งหมดของที่นี่จะแกะสลักบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความตาย ทำให้ยิ่งรู้สึกดิบและขลังเข้าไปใหญ่ บรรยากาศจึงต่างจากโบสถ์อื่นๆ ในยุโรป ถึงจะไม่ได้สวยหมดจด แต่ก็ดิบและมีความงดงามที่พื้นผิวการตกแต่ง ถ้าได้กลับไปอีกครั้ง อยากจะแวะไปนั่งพักผ่อนที่คาเฟ่ข้างโบสถ์ เป็นมุมสงบเล็กๆ ที่น่านั่งจนอยากบอกต่อ ปนุ สมบัติยานุชิต ของผมเป็นที่เมืองไจเปอร์ ประเทศอินเดีย ไม่ว่าจะตึกรามบ้านช่อง สีสันส่าหรีของผู้คน หรือบรรยากาศ ต่างก็ทำให้ที่นี่มีเสน่ห์และความลึกลับ แตกต่างจากเมืองอื่นๆ อย่างนิวยอร์กหรือโรม ที่เวลาดูในภาพถ่ายกับตอนที่ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ ก็ไม่ได้รู้สึกแตกต่างอะไรกันมาก แต่ถ้าเป็นไจเปอร์ ที่นี่ทำให้เรารู้สึกขลัง เหมือนมีมนตราอะไรบางอย่างที่ทำให้มีเสน่ห์มากกว่าในภาพถ่ายหลายเท่า อีกไม่นานคงได้กลับไปอีกครั้ง และคราวนี้จะกลับไปค้นหา “ความเป็นไจเปอร์” ให้ลึกซึ้งกว่าเดิม ศุภกาญจน์ ปลอดภัย สำหรับผมแล้วไม่ได้ชอบแค่ที่ใดที่หนึ่งมากที่สุด อย่างหลายๆ จังหวัดในประเทศไทยผมก็ชอบ เพราะมีสถาปัตยกรรมที่หลากหลายรูปแบบมากๆ ส่วนต่างประเทศที่ชอบ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นฝั่งยุโรป ซึ่งแต่ละประเทศก็มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองอยู่แล้ว อย่างที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ เมืองอัมสเตอร์ดัม ผมประทับใจ Red Light…
Editor25 December 2017
SENTIMENTAL MEMORY หลายปีที่ผ่านมา เราได้เห็นผลงานแฟชั่นสวยๆ ของ “เบียร์--สุดเขต จิ้วพานิช” ใน Vogue Thailand ที่เขาขึ้นชื่อเรื่องการถ่าย Portrait ที่ดึงเอาอารมณ์ของแบบออกมาได้อย่างน่าทึ่ง PHOTOGRAPHY: SOOTKET JIWPANIT STORY: CHALISA VIRAVAN “ผมชอบถ่ายภาพคนมากกว่าวิว ถึงถ่ายวิวก็ยังต้องมีคนอยู่ในนั้นอยู่ดี” เขาเล่าอย่างอารมณ์ดี ในโลกส่วนตัวของเบียร์ เขามีภาพถ่ายที่ Snap ไว้มากมาย และวันนี้เบียร์ได้นำภาพที่มีความหมายน่ารักๆ กับเขา มาบอกเล่าเรื่องราวข้างหลังภาพในเราฟัง PARIS “ปารีสเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องความโรแมนติก และผมก็รู้สึกถึงมันได้ ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหน ตอนนั้นเป็นเรื่องใหม่มากสำหรับผม เวลาเห็นคู่รักชายหญิงแสดงความรักอย่างการจูบกันในที่สาธารณะ ยุคนั้นผมชอบพกกล้องฟิล์มติดตัวไปด้วย เลยถ่ายภาพนี้เก็บไว้เพราะประทับใจกับการแสดงออกอย่างเปิดเผยของชาวปารีเซียง ในวันเดียวกัน ผมได้เดินเตร็ดเตร่มานั่งพักในสวนแถว Le Marais และได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังพยายามกล่อมลูกให้นอนด้วยการฮัมเพลงเบาๆ ผมเดินผ่านและสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีต่อลูก เลยแอบเก็บภาพของพวกเขา รวมไปถึงคู่รักคุณลุงและคุณป้า ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่นานพักใหญ่ จนคุณป้าลุกขึ้นและกำลังจะเดินไป ส่วนคุณลุงนั้นพยายามจะลุกตาม แต่ช้ากว่าป้า ผมเลยได้ภาพที่ทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอนแก่ ว่าผมคงจะช้ากว่าคู่ชีวิตผมและคงเดินตามเธอไม่ทัน (หัวเราะ) ผมชอบหยุดดูคู่ผู้สูงอายุที่ยังดูแลกันและกัน มันให้ความรู้สึกที่ลึกซึ้งและแสดงถึงความรักที่ยาวนานมั่นคง มันซาบซึ้งทุกครั้งเวลาผมเห็นพวกเขาจูงมือกัน เวลาทำงานผมมักจะต้องถ่ายภาพให้ออกมาในแง่ของแฟชั่น ฉะนั้นเวลาว่างผมเลยชอบหยุดดูช่วงเวลาเหล่านี้ มันเรียบง่ายและจริงใจดี” GUANAJUATO “ผมได้มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวประเทศเม็กซิโก และแวะไปที่ Museo Soumaya เป็นมิวเซียมที่แสดงผลงานของ Salvador Dali ไว้เยอะมาก ซึ่งเป็นศิลปินที่ผมชื่นชอบมากที่สุดคนหนึ่ง ระหว่างที่ผมกำลังเดินอยู่นั้น สายตามาสะดุดกับประติมากรรม 2 ชิ้นนี้ที่ถูกจัดวางโดยชิ้นหนึ่งอยู่ในตู้กระจกดิสเพลย์ ส่วนชิ้นที่ห่างออกไปนั้นอยู่ด้านนอก โดยทั้งคู่ให้อารมณ์ที่เหมือนโหยหาซึ่งกันและกัน ผมไม่ค่อยเห็นผลงานในมิวเซียมถูกจัดวางให้มีอารมณ์ต่อเนื่องกันแบบนี้ ส่วนใหญ่มักจะจบในตัวและมีเรื่องราวต่างๆ กันไป ถึงผมจะจำชื่อผลงาน 2 ชิ้นนี้ไม่ได้ แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองชิ้นสร้างความประทับใจจนทุกครั้งที่ผมเห็นภาพนี้ ก็จะนึกถึงอารมณ์โหยหานั้นไม่ลืม มันเป็นโมเมนต์ที่ประทับใจมาก ส่วนอีกภาพที่ผมชอบมากคือ คู่รักชาวเม็กซิกันใส่เสื้อสีแดงเหมือนกันที่ผมเจอในร้านอาหาร เขาทั้งสอง รวมทั้งผม พวกเรา ต่างนั่งกันตรงบริเวณหน้าร้าน พวกเขานั่งคุยกันไม่หยุด ขนาดพนักงานบอกว่าจะเก็บร้านแล้ว แถมมายกโต๊ะออกไปก็แล้ว พวกเขาก็ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ 2 ตัวคุยกันต่อ จนกระทั่งพร้อมใจกันลุกออกไป ให้ความรู้สึกไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นรอบตัว ก็ไม่มีอะไรหยุดความรักของทั้งสองได้” BROOKLYN, NEW YORK CITY “ผมมีความคุ้นเคยกับเมืองนี้ และชอบเสน่ห์ของความเรียบง่ายในบรูคลิน ผู้คนจะมีทัศนคติแบบสบายๆ และมีเอกลักษณ์บางอย่างที่สุดแสนจะอเมริกัน สิ่งที่ผมเห็นบ่อยคือ การที่สุนัขเดินผ่านและเข้าไปดมทักทายกัน ถ้าเป็นเมืองอื่น เจ้าของมักจะยิ้มเบาๆ และเดินผ่านไป หรือไม่ก็ดึงเชือกจูงไม่ให้สุนัขของตัวเองเข้าไปยุ่งกับสุนัขของคนแปลกหน้านานๆ แต่ที่อเมริกา ผมว่าเป็นประเทศที่ทุกคนได้เพื่อนใหม่จากการที่สัตว์เลี้ยงของตัวเองเข้าไปคุยกับตัวอื่น และ 2 คนในภาพนี้ก็เป็นตัวอย่างที่ดี ผมเห็นสุนัข 2 ตัว ซึ่งน่าจะต่างเพศ ดมกันไปมาจนเจ้าของเริ่มคุยกันนานจนผมเริ่มจินตนาการไปว่า เดี๋ยวคงแลกเบอร์กันแน่ๆ ก่อนแอบเก็บภาพพวกเขาเหมือนอย่างที่เคยชิน”
Editor25 December 2017
คงไม่ต้องบรรยายว่าช็อกโกแลตรสชาติเป็นอย่างไร เพราะทุกครั้งที่ได้สัมผัส อารมณ์และความรู้สึกก็เปลี่ยนไปได้ทันที
Editor25 December 2017
Shopping Online