LIFESTYLE ย้อนวัยไปกับหนังดีซีรีส์ดัง ที่พร้อมพาไปรำลึกความทรงจำในวัยเด็กอีกครั้ง

หลายคนชอบบอกว่าสมัยมัธยมเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด บ้างก็ว่าช่วงมหาวิทยาลัย หรือย้อนไปประถมโน่นเลยก็มี นั่นเป็นเพราะ “ความเป็นเด็ก” น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เราหวนคิดถึงอยู่เสมอๆ เมื่อรู้สึกอ่อนแอ อันที่จริงทุกช่วงชีวิตก็มีความทุกข์ความยากลำบากของมัน เพียงแต่ว่าพอทุกอย่างผ่านพ้นไป ไม่ว่าดีหรือร้ายแค่ไหน ท้ายที่สุดก็กลายเป็นความทรงจำที่มีค่าเสมอ วันเด็กปีนี้ Power อยากชวนคุณย้อนวัยไปกับหนังและซีรีส์ ที่ทั้งสนุก ประทับใจ รวมถึงอาจจะพาวันเวลาดีๆ กลับมาอีกครั้ง

Submarine (2010)

“มหาสมุทรลึกเท่าไรกันนะ?”

หนังอินดี้จากอังกฤษเรื่องนี้ถูกพูดถึงปากต่อปากจนกลายเป็นกระแสไปทั่วโลก อันที่จริง Richard Ayoade ที่เพิ่งกำกับหนังยาวเป็นครั้งแรกกับเรื่องนี้นั้น เป็นนักแสดงซีรีส์และผู้กำกับมิวสิกวิดีโอที่มีผลงานเป็นที่รู้จักอยู่พอสมควร ซึ่งครั้งนี้เขาหยิบนวนิยายเกี่ยวกับการก้าวผ่านช่วงวัยของวัยรุ่นคนหนึ่งนำมาเล่าผ่านแผ่นฟิล์มได้อย่างน่าประทับใจเลยทีเดียว

Submarine เล่าถึงชีวิตของ Oliver Tate หนุ่มน้อยอายุ 15 ปี ธรรมดาๆ คนหนึ่ง (การที่เขาไม่ใช่นักแสดงดังยิ่งทำให้เราอินกับตัวละครนี้ได้ไม่ยาก) ที่ต้องเจอกับสิ่งที่วัยรุ่นจะต้องเจอ โรงเรียน ครอบครัว ความรัก ต่างๆ นานา ซึ่งเสน่ห์อันโดดเด่นของหนังน่าจะอยู่ที่วิธีการนำเสนอและการดำเนินเรื่อง แน่นอนว่าการได้ดูเด็กวัยนั้นคิดและแก้ปัญหาในแบบของเขา ความขบถ การตั้งคำถาม ทำให้เราอดคิดถึงตัวเองไม่ได้ งานภาพก็สวย ทั้งสีสัน องค์ประกอบ ให้ความรู้สึกเหมือนภาพถ่ายเก่าๆ รวมไปถึง Soundtrack ที่ได้ Alex Turner จากวง Arctic Monkeys มาทำนั้นก็เข้ากับหนังแบบสุดๆ

Dead Poets Society (1989)

“จงฉกฉวยวันเวลาเอาไว้”

ภาพของโรงเรียนประจำมัธยมปลายชายล้วน สถาบันการศึกษาชั้นนำที่ขึ้นชื่อในเรื่องความมีระเบียบวินัย การยึดถือในเกียรติยศอย่างสุภาพบุรุษพึงมี เพื่อสร้างบุคลากรที่มีคุณภาพเป็นที่นับหน้าถือตาสู่โลกภายนอก เหล่านี้เป็นสิ่งที่มีมาอย่างยาวนานในทุกสังคม และยังคงมีอยู่

Welton Academy โรงเรียนในเรื่องก็เป็นเช่นนั้น กระทั่งวันหนึ่ง John Keating ครูภาษาอังกฤษคนใหม่ก็เข้ามา การสอนของครู Keating นั้นสร้างความตื่นตะลึงให้กับเด็กๆ ไม่ใช่น้อย จากการท่องตำรา ครูใช้บทกวีในการสอนพร้อมกับชวนให้ตั้งคำถาม ชวนมองโลกในมุมอื่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ใหม่มากๆ ในสถาบันเก่าแก่แบบนี้ แน่นอนว่ามันทำให้นักเรียนหลายคนหันมาทบทวนตัวเองอีกครั้งว่ากำลังทำสิ่งที่ชอบอยู่จริงหรือเปล่า ในวันที่เราเป็นเด็กเราเคยถูกใครบังคับหรือไม่ และเมื่อถึงวันหนึ่งเราจะเป็นผู้ใหญ่แบบไหนกัน นอกจากนี้ ก็ต้องยกให้การแสดงของ Robin Williams สีหน้า แววตาของเขาไม่เคยทำให้เราผิดหวังอยู่แล้ว เขาทำให้เรารู้ว่า “ครู” ที่เปี่ยมไปด้วยแรงบันดาลใจนั้น สำคัญต่อเด็กๆ ขนาดไหน

Dead Poets Society (1989)

“จงฉกฉวยวันเวลาเอาไว้”

Flipped (2010)

“ฉันแค่อยากให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”

Bryce Loski เด็กชายวัย 7 ขวบ พร้อมกับครอบครัวกำลังย้ายบ้าน และในทันทีที่มาถึงบ้านใหม่ก็ได้เจอกับ Juli Baker เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับ Bryce ที่อาศัยอยู่ฝั่งตรงข้าม และวินาทีที่ Juli และ Bryce สบตากัน เธอก็เรียกมันว่า “ความรัก” ส่วน Bryce น่าจะไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น (ใช่ว่า Juli จะเข้าใจเสียเมื่อไร) แถมยังมีทีท่าหวาดระแวงเพื่อนใหม่คนนี้อีกด้วย

ทั้งคู่เรียนด้วยกันในอีกหลายปีต่อมา แม้ว่าต่างฝ่ายต่างมีสังคมของตัวเองในโรงเรียน แต่ Juli Baker ดูเหมือนจะยังเชื่อว่า Bryce Loski คือคู่ของเธอและยังคงเกาะติดเขาไปเรื่อยๆ นอกจากที่คนดูจะเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัวที่ได้เห็นความน่ารักของทั้งคู่แล้ว การที่หนังนำเสนอเรื่องราวของความสัมพันธ์ในครอบครัว การเลี้ยงดู และทัศนคติของคนต่างวัยให้เราได้เห็น ก็ทำให้เราเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น ไม่ต่างจากต้นซิคามอร์ยักษ์ที่ Juli ผูกพัน แต่ละคนก็มีความคิดที่หยั่งรากลึกลงในหัวใจตัวเองเสมอ แต่ความแตกต่างนั้นย่อมไม่ใช่ปัญหาเมื่อเราเปิดใจและพร้อมเรียนรู้ไปด้วยกัน

Inside Out (2015)

“นั่นไรลีย์เหรอ เธอโตขึ้นมากเลย”

อีกหนึ่งผลงานชิ้นโบแดงจาก Pixar กับการขยับเพดานของการ์ตูนแอนิเมชันไปอีกระดับ ยิ่งเป็นการตอกย้ำว่าการ์ตูนไม่ใช่เรื่องของเด็กเท่านั้น เพราะผู้ใหญ่ก็เคยเป็นเด็กมาก่อน ลองนึกดูว่าก่อนที่เราจะเติบโตมาเป็นคนที่มีเหตุผล มีความคิด มีระบบระเบียบในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ เราเคยงงกับชีวิต อารมณ์ปั่นป่วนขึ้นลงกันทั้งนั้น และ Inside Out กำลังฉายภาพนั้นให้เห็นแบบน่ารักๆ ว่า มันเป็นเพราะอารมณ์ทั้ง 5 ตัวที่อยู่ “ข้างใน” ของเรานั่นแหละ

Inside Out กำลังเล่าเรื่องที่นามธรรมสุดๆ พวกเขาสร้าง “อารมณ์” ให้เป็นตัวการ์ตูนอย่าง Joy, Fear, Anger, Discust และ Sadness ที่อยู่ในความคิดของ Riley เด็กสาววัย 11 ปี ได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจ นอกจากนั้น Inside Out ยังขุดลงไปไกลกว่าแค่เรื่องของความคิดและอารมณ์ พวกเขาเล่าลึกไปถึง “ความทรงจำ” ที่อยู่ข้างใน ทำให้ระหว่างที่ดูเราจึงย้อนนึกไปถึงตอนที่เรายังเป็นเด็ก เรื่องที่เราเคยจำ เรื่องที่เราลืมไปแล้ว หรือบางอย่างที่สูญหายไปตลอดกาล

Inside Out (2015)

“นั่นไรลีย์เหรอ เธอโตขึ้นมากเลย”

Reply 1988 (2015 – 2016)

“ดอกไม้จะผลิดอกอีก”

ปรากฏการณ์ครั้งสำคัญที่ซีรีส์เกาหลีครองหัวใจคนทั้งบ้านทั้งเมือง Reply 1988 เล่าถึงเรื่องราวของเพื่อนซี้ 5 คนที่อาศัยอยู่ละแวกเดียวกันในย่านซังมุนดง เรารู้ว่าในเวลาต่อมา Sung Deok Sun หญิงสาวหนึ่งเดียวของกลุ่มแต่งงานกับ 1 ใน 4 ชายหนุ่มที่เหลือ เพียงแต่เราไม่รู้ว่าคือใคร และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความประทับใจที่ย้อนกลับไปที่เกาหลีใต้ปี 1988

เพื่อนเก่า ความเยาว์วัย โลกที่ยังหมุนช้า ความรัก หรือการอกหักครั้งแรก ทุกคนล้วนเคยผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ ความทรงจำที่อาจซีดจางไปบ้างกลับแจ่มชัดขึ้นมาอีกครั้งเพราะพวกเขา ตอนเด็กๆ เราไม่เคยคิดหรอกว่าเพื่อนของเราจะเป็นอะไร จะรวยหรือจน แม้ว่าแต่ละคนจะมาจากครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมต่างกัน ขึ้นชื่อว่าเพื่อนเราก็คือครอบครัวเดียวกัน เราให้กำลังใจกัน พ่อแม่เราไม่เคยปล่อยให้เพื่อนและเราต้องท้องหิวเหมือนกัน และเราต่างเป็นพลาสเตอร์ปิดแผลใจให้กันและกันเสมอ

แฟนฉัน

“อยากบอกเธอ…รักครั้งแรก”

ใครบางคนที่เคยรู้จักหลังจากเติบโตและแยกย้ายกันไป ก็อาจไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่งงานและส่งการ์ดเชิญมานั่นแหละ ใครบางคนที่ว่าอาจเป็นเพื่อนร่วมห้อง เพื่อนสนิท หรือแฟนคนแรกก็ได้ เรียกตามประสาเด็กๆ เป็นแฟนเพราะบ้านใกล้กัน เพราะเล่นด้วยกัน เพราะเพื่อนจับคู่ให้ หรือเพราะเสียใจเหลือเกินที่ทำให้อีกคนเสียใจ เหมือนอย่างเรื่องราวของเจี๊ยบและน้อยหน่าในหนังไทยย้อนวัยระดับตำนาน “แฟนฉัน”

แฟนฉัน เขย่าวงการหนังไทยด้วยการพาหนังเด็กประสบความสำเร็จทั้งรางวัลและรายได้ ที่สำคัญแม้จะผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว ก็ยังสร้างความประทับใจในทุกครั้งที่ได้ดู ท่ามกลางตัวละครเด็กมากมายในเรื่อง เราอาจเป็นใครหนึ่งในนั้น เรามีเพื่อนบ้านรวย เรามีเพื่อนเนิร์ดสวมแว่นหนาเตอะ เรามีเพื่อนตัวใหญ่เกเร แต่ไม่ว่าอย่างไร เรามีชีวิตวัยเด็กที่การเล่นกับพวกมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในทุกๆ วันของชีวิต กระทั่งวันหนึ่งการ์ดแต่งงานใบเดียวก็กวนความทรงจำที่ตกตะกอนนอนก้นอยู่ให้ไหลวนขึ้นมาเสียเฉยๆ ความทรงจำที่ “เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนราง บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป” แบบประโยคที่เราได้ยินจากหนังเรื่องนี้