DRIVING IN NEW ZEALAND

คุณพ่อขอวิวสวยๆ เพื่อถ่ายรูป ฝ่ายแม่ยังไงก็ได้ ขอมีอาหารอร่อยให้ชิม ด้านคุณยายไปไหนก็ได้แต่ขอที่นอนสบายๆ ขอที่นั่งจิบชายามบ่ายชิลล์ๆ ส่วนลูกอายุไม่ถึง 10 ขวบ ยังไม่มีสิทธิ์ออกเสียง แต่เราอยากให้ได้ออกจากห้องสี่เหลี่ยม ไปสัมผัสธรรมชาติ ได้สูดอากาศบริสุทธิ์บ้าง

ด้วยโจทย์ที่ว่ามา นิวซีแลนด์จึงเป็นตัวเลือกอันดับแรกของเรา และการขับรถเที่ยวเองก็เป็นวิธีเดินทางที่คิดว่าเหมาะสมที่สุด โดยใช้รถธรรมดาไม่ใช้รถบ้าน และไปพักตามโรงแรม โมเต็ล บีแอนด์บี ฯลฯ ระหว่างทาง และเราเลือกเกาะใต้เป็นจุดหมายปลายทาง ด้วยเป้าหมายวิวสุดสวยเพื่อเอาใจคุณพ่อที่รับหน้าที่ขับรถตลอดทริป ซึ่งคุณพ่อก็ประกาศก้องว่า “ตรงไหนวิวสวย ผมจอดนะ”

จากนั้นฝ่ายแม่ก็ทำการวางแผนทริป จองทุกสิ่งที่พึงจอง–รถ โรงแรม เรือ ร้านอาหาร (บางร้านที่เป็น A Must) เปิดสารพัดเว็บเพื่อเทียบข้อมูลให้พร้อมที่สุดก่อนออกเดินทาง

KAIKOURA

จากไครสต์เชิร์ช ต้องใช้เวลาขับรถประมาณ 2 ชั่วโมงเศษจึงจะถึงไคคูรา เราจะไปดูวาฬกันที่นั่น

การดูวาฬทางเรือมีเป็นรอบๆ ตั้งแต่เช้า เราจองรอบ 12.45 น. ไว้ เพื่อจะได้ไม่ต้องรีบร้อน มาถึงไคคูราแล้วก็หาอะไรรองท้องเบาๆ (ต้องไม่หนักนัก เผื่อเมาเรือ) เมื่อติดต่อแลกตั๋วแลกบัตรอะไรแล้วถึงเวลาก็ไปลงเรือ ใช้เวลาล่องเรือกว่า 2 ชั่วโมงครึ่ง คลื่นลมไม่แรง จึงไม่มีการเมาเรืออย่างที่กลัวกัน ลูกชายสนุกมากกับโลมาที่ว่ายน้ำตามเรือเป็นฝูงใหญ่ขณะที่ผู้ใหญ่นั่งบ่นกันว่าวาฬไปไหนหมด จนเกือบ 1 ชั่วโมงครึ่งผ่านไป จึงได้มีเสียงกิ๊วก๊าวว่าเห็นวาฬแล้วๆๆๆ  วาฬที่เห็นเป็นวาฬหลังค่อมตัวไม่ใหญ่นัก โผล่ขึ้นมาลอยโชว์ตัวอยู่พักใหญ่ แล้วก็มุดน้ำทำหางกระดกท่าซิกเนเจอร์ของวาฬ แล้วหายไปไม่กลับมาอีกเลย

หลายคนอาจรู้สึกว่ามาตั้งไกล เห็นวาฬแพล็บเดียว ไม่คุ้ม อย่างเราก็เห็นแค่ตัวเดียว แบบนี้ดูในสวนสัตว์ดีกว่า แต่ว่าการเห็นสัตว์ในธรรมชาติกับในสวนสัตว์นี่อารมณ์ต่างกันจริงๆ ลูกชายยังพูดเลยว่าวาฬกับโลมาที่นี่ดูร่าเริงกว่าที่สวนสัตว์น้ำนะครับแม่

พอขึ้นจากเรือก็ถึงรายการของดิฉันละค่ะ มาไคคูราทั้งที ต้องชิมกั้งเครย์ฟิชสินะ จะพลาดได้อย่างไรกัน เพราะในภาษาเมารี “ไคคูรา” แปลว่า “กินกั้ง” ซึ่งเขาว่าถ้าจะให้ได้อารมณ์ ต้องไปชิมตามร้านแบบซุ้มเล็กๆ ริมถนน ซึ่งเราก็เลือกจอดตรงร้านที่เรารู้สึกว่า “ดูดี” นอกจากกั้งแล้วก็มีอาหารทะเลชนิดอื่นๆ เสิร์ฟด้วย ทำง่ายๆ แบบบาร์บีคิว เนื้อๆ เน้นๆ กันไป คุณยายไม่บ่นอะไร แต่ลูกชายแอบคิดถึงน้ำจิ้มซีฟู้ดออกมาเสียงดังๆ ซะอย่างนั้น

คืนนั้นเรากลับไปนอนไครสต์เชิร์ชอีกคืนและรับประทานอาหารค่ำที่ร้านจีนกัน (หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ตัวเป้งผัดเต้าซี่นี่เร้าใจจริงๆ)

QUEENSTOWN

เส้นทางจากเมาท์คุกต่อไปยังควีนส์ทาวน์ต้องใช้เวลา 3 ชั่วโมงครึ่ง แต่ก็แบบเราๆ คือไปเรื่อยๆ อยากแวะตรงไหนก็แวะ ซึ่งเป็นข้อดีจริงๆ ของการขับรถเที่ยวเอง เราแวะทวิเซล (Twizel) เที่ยวฟาร์มปลาแซลมอน (แซลมอนรมควันอร่อยมาก) แวะถ่ายรูปที่ทะเลสาบวานากา (Wanaka) มารับประทานอาหารกลางวันตอนต้นบ่ายที่เมืองครอมเวลล์ (Cromwell) แล้วยังมาแวะชิมสโคนกับน้ำชาที่แอร์โรทาวน์ (Arrowtown) อีก กว่าจะถึงควีนส์ทาวน์ก็เย็นทีเดียว

ควีนส์ทาวน์เป็นเมืองศูนย์กลางการท่องเที่ยวของเกาะใต้ มีโรงแรมให้เลือกเยอะมาก เราเลือกโรงแรมกลางเมืองเพื่อให้คุณยายเดินเล่นเองได้ในวันที่เราจะออกไปทำกิจกรรมแบบที่คุณยายไม่ไปด้วยแน่ๆ และเราเองก็เดินเล่นในเมืองกันได้จนดึกด้วย

วันรุ่งขึ้น เราไปเก็บกิจกรรมที่ขึ้นชื่อของนิวซีแลนด์อย่างบันจี้จัมพ์ที่สะพานคาวารัว (อันนี้แค่ดู) ซิปไลน์ข้ามแม่น้ำ (คุณพ่อเล่น) นั่งเรือช็อตโอเวอร์เจ็ต (ทั้งครอบครัว) แล้วก็ขับรถเที่ยวเล่นถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนกลับมาพบคุณยายตามนัดที่โรงแรม ซึ่งปรากฏว่าเมื่อเช้าพอเราออกเดินทาง คุณยายก็ออกบ้างไปนั่งเรือล่องทะเลสาบวาคาติปู (Wakatipu) ที่ท่าเรืออยู่หน้าเมือง และไปฟาร์มแกะมาด้วยเชียวนะ

ช่วงบ่ายๆ เรานั่งกระเช้าสกายไลน์ขึ้นไปบนเขาเหนือเมือง พาคุณยายไปนั่งเล่นสบายๆ ระหว่างคุณพ่อพาลูกชายไปเล่นลูจ (Luge) ที่เหมือนขับรถลงเขาไปตามทางโดยไม่ต้องใช้เครื่องยนต์ เล่นกันอยู่ 2 รอบก็ได้เวลาอาหาร ซึ่งเราจองไว้ที่ภัตตาคารบนเขาเป็นมื้อแบบวิวหลักล้านที่ใครๆ ก็บอกว่า “ต้อง” มาดูให้ได้

คืนสุดท้ายของการขับรถเที่ยวนิวซีแลนด์แบบชิลล์ๆ 3 รุ่นของเรา คือการกินไอศกรีมฉลองปิดทริปที่ร้านดังของควีนส์ทาวน์ คุณยายที่ว่าอิ่มบุฟเฟต์แต่พอเจอไอศกรีมแสนอร่อยเข้มข้นของที่นี่ ก็สู้ตายเหมือนกัน

เราขับรถไปคืนที่สนามบินควีนส์ทาวน์ ก่อนออกเดินทางกลับบ้านตอนสายๆ วันถัดมา ยังเสียดายที่เรามีเวลาแค่นี้ ทำให้ไปได้ไม่ทั่วเกาะใต้อย่างที่อยาก ลูกชายบอกว่าอีก 4-5 ปีมาใหม่นะแม่ ผมจะได้เล่นบันจี้!!!

USEFUL INFORMATION